تصور کنید در یک سرزمین غریب مسافر هستید. یکی از افراد محلی به شما نزدیک می شود و به زبانی ناآشنا شروع به هجوم می کند. او جدی به نظر می رسد، و به جایی اشاره می کند. اما شما نمی توانید کلمات را رمزگشایی کنید، هر چقدر هم که تلاش کنید.
 

این تقریباً موقعیت یک کودک خردسال در اولین برخورد با زبان است. در واقع، به نظر می رسد که او در موقعیت چالش برانگیزتری قرار دارد. نه تنها دنیای او پر از غوغاهای بی وقفه است. برخلاف مسافر فرضی ما، او حتی نمی‌داند که این افراد attempting برای برقراری ارتباط هستند. و با این حال، در سن چهار سالگی، هر کودک از نظر شناختی عادی در این سیاره به یک نابغه زبانی تبدیل شده است: این قبل از مدرسه رسمی، قبل از اینکه آنها بتوانند دوچرخه سواری کنند، بند کفش خود را ببندند یا جمع و تفریق ابتدایی انجام دهند. انگار یک معجزه است. وظیفه توضیح این معجزه، مسلماً دغدغه اصلی مطالعه علمی زبان برای بیش از 50 سال بوده است.

هشتگ، یا #، اخیراً به عنوان کودکان بریتانیایی  نامگذاری شده است.کلمه سال. نویسندگان فرهنگ لغت کودکان در انتشارات دانشگاه آکسفورد 120421 مدخل مسابقه سالانه داستان کوتاه رادیو بی بی سی 2 را تجزیه و تحلیل کردند. آنها دریافتند که افراد زیر 13 سال از نماد هشتگ به روشی جدید استفاده می کنند: برای تأکید یا علامت دادن به یک نظر در داستان نویسی خود. به گفته وینتا گوپتا، رئیس فرهنگ لغت کودکان در OUP، نمونه هایی از این پدیده ممکن است عبارتند از: "این یک روز فوق العاده است، #آفتابی" یا "من بهترین خانواده، #خانواده خارق العاده" را دارم.
 

این یافته از دو جهت قابل توجه است. اول اینکه هشتگ بدیهی است یک کلمه نیست. برای استفاده در فیدهای توییتر توسعه یافته است. پس چگونه است که می تواند معنای جدیدی به خود بگیرد، صفتی که معمولاً زبان حفظ می شود؟ نمونه‌های مشهور تغییر زبان عبارتند از کلمه "ملکه" که 1000 سال پیش می‌توانست به معنای زن یا همسر باشد. امروزه منحصراً به یک پادشاه زن اشاره دارد.

اگر از کانگورو با یک فیل عبور کنید چه چیزی به دست می آید؟

​

شما باید منتظر بمانید، اما از قبل باید خرده‌هایی از معنی در ذهنتان وجود داشته باشد. البته، شوخی‌ها نباید آنقدرها هم خنده‌دار باشند، اما اگر قرار است اصلاً کار کنند، باید چیزی فراتر از کلمات ساده بکار رفته بسازند.

​

زبان بافتی است که ما را در زندگی اجتماعی روزمره به هم متصل می کند. ما از آن برای شایعه پراکنی، برای یافتن شغل، و دادن اخراج به کسی استفاده می کنیم. ما از آن برای اغوا کردن، دعوا کردن، پیشنهاد ازدواج، طلاق گرفتن و بله، گفتن حرف های عجیب و غریب استفاده می کنیم. در غیاب تله پاتی، به ما این امکان را می‌دهد که با نزدیک‌ترین و عزیزترین خود، و در شبکه مجازی ارتباطات دیجیتال خود، با صدها نفر که شاید هرگز ندیده‌ایم، تعامل داشته باشیم.

​

اما در حالی که ما در حال حاضر اطلاعات بسیار زیادی در مورد جزئیات سیستم های دستوری حدود 7000 زبان جهان داریم، پیشرفت علمی در مورد اکسیر مرموز ارتباط - به معنای - بسیار سخت تر بوده است.

استفاده از ایموجی ها به یک پدیده جهانی تبدیل شده است. تا سال 2015، بیش از 90 درصد از جمعیت آنلاین جهان روزانه بیش از 6 میلیارد emojis  ارسال می‌شد.
 

برای برخی، ایموجی ها هشدارهایی را درباره مرگ زبان واقعی ایجاد می کنند. جاناتان جونز، منتقد هنری و مخالف حرفه‌ای، با نوشتن in The Guardian newspaper، یک روزنامه دردناک‌تر و دردناک‌تر از انسان را در سال 2015 بهبود بخشیده است. همه را دور بریز.» او اعلام کرد که ایموجی یک «گام بزرگ به عقب برای بشریت» است. تمسخر او واضح است: "اگر می خواهید از ایموجی استفاده کنید، من به زبان شکسپیر می مانم."
 

اما آیا زبان واقعاً محرک و تکان دهنده اصلی در دنیای ارتباطات روزمره ما است؟